Nooit bij stilgestaan dat het Scharlakenbos onderdeel uitmaakt van het stroomdal van het Drentsche Aa-gebied. Het gaat om een gebied van zo’n 30.000 hectare aan de oostkant begrensd door de Hondsrug met de dorpen Noordlaren, Onnen, Glimmen en Haren en aan de west- en zuidkant door Hooghalen en Schoonlo. Het loopt door via de Tynaarlose rug tot en met Eelde en Paterswolde.
De meer uitgebreide omschrijving van het Nationaalpark luidt sinds 2007 “Nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa” met 21 dorpen en gehuchten.
Het bijzondere is dat de Drentsche Aa bestaat uit een uitgebreid bekensysteem dat lokaal een eigen naam draagt, genoemd naar het dichtstbijzijnde dorp of veld en nooit beek genoemd wordt maar ruimsloot, diepje, loopje, stroom, laak of aa en dat de Drentsche Aa pas voorbij de Punt zodanig is gaan heten.
Het Scharlakenbos, ontstaan rond 1900 in een gebied dat rond 1850 bestond uit arme veen- en heidegrond en toen nog Pieperspoelen heette. Het werd voor een paar honderd gulden aangekocht door de bekende familie de Sitter die een begin maakte met de ontginning. Daartoe werd een boerderij, de Scharlakenhof, gebouwd tussen de huidige begraafplaats en de Rijksstraatweg 324 die in 1869 door vererving eigendom wordt van C.C. Geertsema. Hij breidt het bezit dusdanig uit dat er rond 1900 gesproken wordt over het landgoed Scharlakenhof dat een grote driehoek beslaat tussen de boerderij, een klein boerderijtje aan Onnerweg 49 en de boerderij aan Felland 19a. In deze tijd worden de meest onrendabele percelen tot productiebos gemaakt en beplant met hoofdzakelijk eiken. Zo ontstaat het Geertsemabos wat nu Scharlakenbos heet.
Mid vijftiger jaren van de vorige eeuw begon de gemeente grond aan te kopen voor de dr. Ebelsweg, de Geertsemaweg, het dan nog openlucht zwembad, het ijsbaanterrein om van de overgebleven stukken recreatiebos te maken, waarbij de natuur haar gang mag gaan. Het wordt nu omschreven als een zeer gevarieerd bos doordat het niet een geheel gesloten bos is maar tevens bestaat uit vele inhammen zijnde weilanden omzoomd door houtwallen en doorsneden door slootjes, met enkele poelen en zelfs een pingoruïne (meertje ontstaan in de laatste ijstijd).
Een ideaal wandelgebied, van harte aanbevolen door Gertjan Hakkaart.
Gertjan Hakkaart voor de Harense Historische Vereniging Old Go
Dit artikel is geplaatst in Haren de Krant januari 2022