In de jaren 1920-1930 werd de verkeersintensiteit steeds groter; ongelukken kwamen steeds vaker voor. Met de toegenomen verkeersdrukte kwamen ook er maatregelen om die drukte te beteugelen of in goede banen te leiden.
Bij gevaarlijke kruisingen en bij straten waar de huizen tot dicht op de hoek waren gebouwd was het uitkijken geblazen. Bovendien was er verschil tussen het nog steeds in gebruik zijnde paard en wagen, waarbij de koetsier een eind achter het hoofd van het paard zat en de opkomende automobiel waar de bestuurder toch vrij dicht achter de voorkant van de auto zat. Denk daarbij ook aan het verschil in snelheid en de ook net in gebruik genomen tram. Een van de maatregelen die overal werden genomen was het plaatsen van verkeersspiegels. Deze ‑ ook nu nog wel in gebruik, maar dan in klein formaat en bij uitritten e.d. ‑ werden geplaatst bij moeilijke en gevaarlijke kruisingen. In Haren kwam er ook een tegenover de Havenstraat (nu Meerweg) aan de Rijksstraatweg voor het café, waar nu een Chinees restaurant gevestigd is.
Maar de VVV (of het nu de Vereniging voor Vreemdelingenverkeer of de Vereniging voor Veilig Verkeer was is niet uit te maken) was zo slim om tegelijk met de verkeersspiegel een bank te plaatsen, zodat de senioren uit die tijd er rustig bij konden zitten om de toename van de verkeersdrukte te observeren en van commentaar te voorzien. De spiegel werd geplaatst met steun van de gemeente en het onderhoudsschilderwerk werd in 1926 uitbesteed aan schilder J.C. Wedda voor 28 gulden. Zo leverde de verkeersspiegel een bijdrage aan de veiligheid van het verkeer, gade geslagen door senioren.
Helaas liep het niet zoals men wilde. In de vergadering van de VVV in mei 1925 werd voorgesteld om witte strepen op de weg aan te brengen om de hoge snelheid te matigen en als extra waarschuwing voor het naderen van een onveilig kruispunt. Waarschijnlijk werd door de bestuurders niet zo vaak in de spiegel gekeken! Men hoopte dat dit voldoende zou zijn, want voor het gebruik van zgn. ‘schildpadruggen’ (hobbels in de straat) in de straat liep men niet warm. Na het opheffen van de tramlijn was de noodzaak van de verkeersspiegel minder en kwam ook daar een einde aan. De VVV-bankjes werden elders geplaatst.
Roelof van Wijk